woensdag 18 mei 2016

Peulen, patatten en poesjes (en courgetten)

Gisteren kreeg ik een vrolijk telefoontje van mijn moeder dat ze haar eerste aardappel heeft gespot! We proberen namelijk een interessante manier van aardappelen poten uit.. Aardappelen in een emmer!

Een emmer aardappel

Hier rechts is die emmer te zien, en links zie je het uitneembare gedeelte dat precies in de emmer past. Hierin doe je een laagje potgrond waarin je drie (vooraf uitgekiemde) pootaardappeltjes een mooi plekje geeft. Een laagje aarde erover en wachten maar. Na een tijdje kwamen de langverwachte groene topjes boven de grond uit, en vervolgens gooi je er een laag aarde weer bovenop. Hierna is het weer wachten tot de groene plantjes groter worden, waarna je er weer een laag aarde op gooit. Dit proces herhaalt zich totdat de potgrond tot de rand komt. Het idee is, dat het wortelgestel van de plantjes zo enorm uitgroeit dat er van onderin de emmer tot aan de rand er aardappeltjes gevormd gaan worden!
Mooi bedacht.. maar werkt het ook?
Nou de planten deden het wel! Er was geen vullen meer aan op het laatst, want ze leken meerdere centimeters per dag te groeien. Maar nu blijkt de eerste aardappel zich ook al te hebben vertoond! Het leuke is dat je, wanneer je maar wil, het binnengedeelte eruit kan tillen om te kijken of er al iets te zien is.
Nou na dat telefoontje ging ik natuurlijk ook even kijken, en hmmm.. misschien zie ik ook wel iets!

Ienie-mini-krieltje

Zou dit dan een aardappeltje gaan worden?? Wat een ontzettend leuk en vooral lief idee! Ik deed de bak er mooi weer terug in en liet ze lekker verder groeien.

Ik heb een enorme hoeveelheid peulgewassen in de tuin. Ze zijn ook zo leuk om te zien groeien, dat ik er telkens meer bijzaai. Ze groeien ook lekker snel, blijven allemaal gezond en zien er leuk en fris uit. Ondertussen heb ik een aantal verschillende soorten.

Mijn geweldige tuinbonen

De grootste planten die ik heb zijn wel de tuinbonen. Zoals al eerder vermeld groeien die lekker door, inclusief trossen aan bloemen! Er is nog wel een beetje slakkenschade te zien, maar daar lijken ze zelf niet zo'n last van te hebben.
Gisteren heb ik ook voor het eerst een andere soort boon gezaaid. De 'Scarlet Runner Bean'. Dit is, zoals de naam al zegt, een klimmende boon dus deze heeft een mooi plekje gekregen bij het groeirekje. Ze zijn absoluut vorstgevoelig schijnt, dus ze mochten pas na 'ijsheiligen' de tuin in. Het zouden hele mooie bloemen moeten gaan opleveren, maar ook zeker eetbaar moeten zijn. We gaan het zien! Ik zaai nog een tweede batch in juni, zodat ik toch een beetje een gespreide oogst ga krijgen.

Steeds voller!

In het midden op de vorige foto staan een 12-tal suikerpeultjes. Ik denk dat ze binnen niet al te veel tijd elkaar beginnen te verdringen, dus er zal toch een keer rigoureus uitgedund moeten worden! Dat blijft lastig, vooral met planten die je niet door de salade kan gooien. Maar om ze te moeten zien vechten voor een plaatsje is ook niet leuk.
Ik ben erg benieuwd naar deze plantjes. Het zouden niet te hoge struikjes moeten worden met zoete peultjes die zo van de plant te eten zijn. Nou, zomaar van de plant rechtstreeks in het mondje bevalt me wel! Ik heb deze soort overigens ook nog in een vakje in de kleine moestuinbakken staan:

Suikerpeultjes


Lathyrusjes

Niet alleen eetbare plantjes heb ik in de moestuin. Omdat ik nog plek had bij het groeirekje heb ik gekozen voor twee soorten pronkbonen. Deze zouden de mooiste bloemen moeten gaan geven. Voorin heb ik een rijtje met struikboontjes en achterin een rijtje met klimmers. Ik mocht ze niet zo vroeg in het jaar zaaien, maar nu beginnen ze ergens op te lijken. Ze moeten alleen wel nog een heel eind voordat ze het hek opgegroeid zijn en mooie trossen bloemen gaan laten zien!


Klein Rheinlander Pea

Naast peulen en bonen heb ik ook nog erwten. De soort hierboven heb ik als eerste gezaaid, dit is de   'Klein Rheinlander Pea'. Een struikvormige doperwt. Een tweede soort erwten heb ik meegenomen van mijn moeder (vooral omdat ik compleet vergeten was dat ik ze zelf al had!), en heb ik wat later uitgezaaid. Maar dat ik er nu wat meer van ga oogsten is zeker niet erg, want van alle peulvruchten die ik heb eet ik normaal gesproken eigenlijk alleen de doperwt! (De rest moet ik nog leren eten..).
Zoals op de foto is te zien heb ik gisteren net een nieuw regeltje van deze soort erbij gezaaid.

Nu het dan eindelijk mag van de moestuinkenners, heb ik eindelijk mijn vensterbankpeuters de wijde tuinwereld ingestuurd.
De broccoli en bloemkool heb ik een beetje dicht bij elkaar gezet, want uiteindelijk is het de bedoeling dat ik er maar 1 per soort overhoud, die het liefst een beetje in het midden van het vak staat. Ik wilde alleen wel wat reserve-planten hebben voor als de slakken honger krijgen. Die vinden kleine pasgeplante jonge zaailingetjes nou eenmaal het lekkerst.

Bloemkool en Broccoli

Tussen de bloemkool en broccoli staan nog wat slatjes, maar zolang hun ruimte nog niet nodig is mogen ze even blijven groeien. Mocht de broccoli te groot gaan worden belandt de sla op mijn bord!

Ook heb ik mijn courgettes uitgeplant! Ook de paar planten waarvan ik niet meer wist of het nou 'Patty Pan Squash-courgettes' waren of dat het de watermeloen was..

Ze mogen nog even doorgroeien, misschien kan ik ze dan beter onderscheiden. Mochten het watermeloen planten zijn haal ik ze er uit. Maar ik gok dat ik nu de juiste planten heb weggehaald, en de juiste heb geplant.




Ze staan er zo tof bij! Ik heb er nu 5 mooie grote planten bij, en ze lijken een stuk gelukkiger in de grond dan in een pot. Ook heb ik nog twee potten met 'Patty Pan Squash' gezaaid, deze staan op de vensterbank. Dan weet ik in elk geval zeker dat ik deze uiteindelijk in de tuin heb staan. Twee potten met watermeloen heb ik ook gezaaid. Deze komen verder niet in de buitenlucht, maar worden later in de kas overgeplant.

Het is wel te zien dat de kat lekker meegeniet he? 'Tis zo gezellig om met hem de tuin in te gaan (ook al kan hij flink wat schade doen als hij achter vlindertjes gaat jagen). Hij zorgt ook wel dat ik telkens de tuin weer ingesleurd word, want anders dan krijg ik het wel van hem te horen.

Mijn maatje in de tuin:




Geen opmerkingen:

Een reactie posten